Azra Gelmiş Hoş Gelmiş Şiiri - Baki Ortak

Bir sevinç düşmüş eşiğe bugün,
Kapılar gül açmış, perdeler sevinçle dalgalanmış,
Rüzgâr bile adını fısıldıyor duvarlara:
“Azra Sude gelmiş, hoş gelmiş…”

Gözlerinde sabahın tazeliği,
Sesinde bir bahar türküsü gizli.
Eşiğine bastığı her adımda
Ev, ev olmaktan çıkmış, cennet kokmuş sanki.

Bir anne duası gibi yumuşak,
Bir ninenin gülüşü kadar eski bir huzur getirmiş.
Köşede bekleyen çiçekler bile eğilmiş,
“Hoş geldin küçük misafir” demek için.

O gülünce, fincanlardaki kahve köpüğü kabarmış,
Sözler tatlılaşmış, suskun dudaklar konuşmuş,
Bir ziyaret değil bu;
Bir yüreğin diğerine dokunuşu,
Bir vuslatın sessiz yankısı.

Koltuklar anlatıyor şimdi,
“Bir çocuk oturdu az önce, ama melek gibiydi,” diyor.
Zaman bile eğilmiş bakmaya,
Bu küçücük mucizeye.

Her gelenin bir anlamı olur,
Ama bazıları evin ruhuna işlenir.
Azra Sude’nin adımları öyle…
Sanki taşlara dua yazmış gibi.

Bir tebessümde bütün yorgunluk erimiş,
Bir bakışta geçmişin yorgun kışı çözülmüş.
Ne hoş bir uğur, ne güzel bir nefes,
Ne kutlu bir ziyaret bu böyle...

Ve şimdi anlıyorum;
Her gelen misafir değil, bazıları ışık,
Bazılarıysa rahmetin ta kendisi.
Azra Sude, sen geldin ya,
Bu ev yeniden doğdu sanki.

Giden rüzgâr bile ardından dönüp selam veriyor,
Güneş pencereden süzülüp saçlarına dokunuyor,
Ve ben diyorum ki:

Bu gelişi yazmalı taşlara,
Bu anı mühürlemeli kalplere.
Çünkü bu ziyaret, sadece bir ziyaret değil,
Bir gönül duasının kabulü.

Ve sonunda kalem, sessizce eğiliyor sayfanın ucuna,
Bir imza düşüyor mürekkebin kalbine:

– Kul Ortak.
"Ziyaretin bereketinde kaybolan bir derviş misali…"

KUL ORTAK