Senin anne rahmine düştüğün gün
Benim doğduğum gündü
Çocukken kanayan dizlerin
Acıyı ilk hissedişimdi
Gamzene dolan gözyaşın
Tutulduğum ilk yağmurdu
Artık geçti hissediyorum
Evet nefes alabiliyorum
Kanatmıyor ciğerlerimi
İçime çektiğim sen
Can çekişmiyor kalbim
Beni hiç sevmeyen ellerinde
Ben seni yitik bir coğrafyada
Amansız bir sevdayla sevdim.
Ahmet Arif’in mısralarında
Deli gibi seni hissettim.
“Hasretinden prangalar eskittim “
Dediği yerde
Dün gece
Gülümseyen gözlerle bana bakan,
En sevdiği püsküllü kazağını giyip,
Küçücük ellerini dizlerinin arasına alan,
Utangaç bir tavırla karşımda oturan,
Kız çocuğu sen miydin?
Ey ruhum,
Özgürce gezebilirsin
Tanrının ihtişamlı cennetinde.
Doyasıya içebilirsin
Sonsuzluk şarabından.
Ve yıkanabilirsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!