Aziz Memleketim Şiiri - Yasemin Özkaya

Aziz memleketim…
söyleyecek sözüm kalmış sana…
Özlemişim …
Babam dediğim memleketimi,
İnceden ve uzaktan gelen gırnatanın şenliğini,
üç ayak oyun havası,
beynime kazınmış aksak ritm şarkısı,
dizler kırılır, topuklar vurulur…
keyifli bir andır benim babam…

Ben aslında seni de özlemişim
Sen
Harput ‘un mübarek toprağı,
ben başına yağan kar,
sen arkamda koca dağ…
sen memleketin uzaktan gelen davul sesi…
bilirim, yaklaşsam kaybolacak siluetin

özlemişim…
memleketimi
hem de seni.
İlle de geçeceksin sevdiceğim
kömürhan köprüsünden,
senin yolun daha ötedir,
soluğunu benden al,
aşın suyun benden olsun,
toprağınım,yolunum
duru suyunum.

benim gençliğimdir senin mahallen,
acılardan süzülen pekmez kadar şerbettir aşkım
memleketim…
tazeliğim, saflığım…
elim tutuldu, gözüm kapandı.
O, beni gül dudağımdan öptü
Ben de onu gözlerinden …
Ayrılık oldu bu yüzden
Sen bana bir ağın türküsü söyle…
Bir de memleketimin şarabından koy
Buz gibi bağbozumu olsun,
Yıllanmaz bizim şarabımız,
Sabrımız yoktur acıya da aşka da
su gibi azizim, su gibi
memleketim gibi aziz…

‘’Henüz değmişim; on üç on dört yaşına
Gurban olam toprağına taşına… ‘’
Bu aşkın şarkısıdır,
Bu hüzünlü söyleyiş hasrettendir
ürpertir içini, dağların sesi
yanık türkülerin göz yaşları uğurlar seni,
Bilir bu bir ayrılıktır.
Ağzında acı bir tat kaldı bu topraktan
yüzü yoktur bir daha çağırmaya
bilir suçunu
Hak etmedin çektiğin acıyı,
Bilir…
Ve gecenin karanlığında
kızın ve oğlun uğurlar seni
ağlar
ağlatır
kanatır
uğurlar
uğurlar seni…
her rüzgarla gelir sesleri
‘’git ama unutma bizi…’’