Azim
Ne bilir ki gece senin karanlığını?
Sen zaten herdem olmuşken, ıstırabınla, âşkınla.
Bak bir de yıldızlar diyorsun öyle münferit gözlerle, uzanıyorsun sanki derinlerden tutacakmış edasıyla.
Nereden, nereye salınıyor ruhun? Bırak artık.. Bırak âşkıyla demlensin, tarihin teveccühünde.
Ne bilir ki gece senin dipsizliğini?
Bulamadın sen yârinin neşesini.
Ne bilir ki gece?
Sen de bilemiyorsun..
Kalk! haydi, git öğren..
Yaşam kocaman kollarını açmış beklerken, böylesi tebessümleriyle.
Erdem Arslan 2Kayıt Tarihi : 30.8.2018 01:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir kadının, adını "evet o" koyduğunuz bir kadının, size hissettirdiği o yalnızlığın, doğrusu onsuzluğunun demlenmesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!