Azim Şiiri - Ahmet Kurt

Ne acılar çektim, ne çile gördüm,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.
Sevda yumağını sabırla ördüm,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.

Gündüzüm geceye dönse elinde,
En acı lokmalar olsa dilinde,
Bir gün boğulsam da zehrin selinde,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.

Çektikçe bilendim, kendime geldim,
Husumet bağından sümbüller derdim,
Düştüm toprağına, ordan yeşerdim,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.

Görmedim güleni kendim ağlarken,
Belki bir hataydı, gönlüm yanarken,
Soğukta titreyip, yazda donarken,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.

Vız gelir necaset onda haya bu!
Çamurdan sıyrılsa, özde maya bu,
Her devrin rengine döner boya bu,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.

Kurdoğlu şerefi, baş tacı eder,
Hayali peşimde, her yere gider,
Boşuna sevinme behey derbeder,
Azmimi hiç bir güç kırmadı henüz.