Azat Şiiri - Mesut Özkan

Tıslar çatal dilleri akıtırken zehrini
Kesmişler önümüzü şeytanın sözcüleri
Kibri dev aynasında kendi bir yer cücesi
İnsanlığı kaplamış kara zulüm gölgesi

Gönüllerde infilak,yollar mayın döşeli
Bir gün olsun gülmedik biz bu yola düşeli
Bu yollarda yitirdik güzel olan her şeyi
Mühürledik vijdanı,bedenlerse serseri

Bu ne yaman çelişki sokar akrep kendini
Çatlatır ar surunu yıkar kendi bendini
Utanır atasından,reddeder tarihini
Oysa cihan biliyor o muazzam cevheri

Şehadet surlarında kurtuluşun alemi
Bu alemin altında insanlık saadeti
Ona uzanıyorken zalimin zürriyeti
Sızlıyor bak kabirde ecdadın kemikleri

Varsın kanasın beden Ulubatlı misali
Yeter ki bir son bulsun zulmün kahbe emeli
Olma vakti gelmiştir,Fatih'in fedaisi
Bak bizi beklemekte şehadet mertebesi

Titrede aslına dön,şahlansın tüm kainat
Yırt at karanlıkları batıl o küfre inat
Hak yolunda olana,elbet Haktır şefaat
Dik imanı burçlara gönüller olsun azat