Azam-ı Aşk Şiiri - Efsuni

Gülden güzel güldüğün günden beri,
Gamzende yeni bir mezar taşı dikildi,
Zülfünden salıncakta oynarken çocuk misali,
Kimse benim kadar sevemezdi seni.

Nihayet zindana düşürdün ilk esiri,
Yarı baygın, aheste, biraz efsuni,
Dudaklarda tek kelime:ki adın zaruri!
Kimse benim kadar anmadı seni.

Hastayım gamze oku kalbi deleli,
Heves değil aşk yarası ezelden ebedi,
Zahidler tozun toprağın tavaf edeli,
Kimse benim kadar bulamadı seni.

Sabahları aç karnına aşkını ver ki;
Yan etkisi günaşırı sürebilmeli,
Azam-ı aşkın intihardır tesiri,
Olmaz!
Kimse benim kadar yaşayamamalı seni.