Azad Şiiri - Aysude Gül

Sen beni azad etmeden,
Ben kendimi senden azad ediyorum.
Züleyha’nın Yusuf’a olan sevdası gibi,
Sana olan duygularımdan değil...
Ama senden vazgeçiyorum.

İlk değil bu kalpte yanış,
Aşka dair ne varsa yıpranmış,
Leyla’nın çöllerinde yitirdim benliğimi,
Kerem gibi yandım, ama seni yakalayamadım.
Mecnun’a sorsan, ben ondan da öteyim,
Aklımı değil, kalbimi bıraktım yollarda.

Bir zamanlar gözlerinde bahar vardı,
Şimdi soğuk bir güz çarpıyor içime,
Ferhat bile dağları delerken buldu bir umut,
Ben ise senin suskunluğunda kayboldum.

Aşkı anlatan her hikâyede biraz ben vardım,
Biraz sen… ama en çok da ayrılık.
Azad eden sen olmadın hiçbir zaman,
Ben kendi zincirimi kırdım sessizce.
Çünkü beklemek… artık sevda değil,
Bir sızıydı sadece, içime çöken.

Ve bil ki;
Her bitişin bir başlangıcı mutlak vardır.