Ne de olsa aynı devirle dönüyor başlarımız
Takvimden fark edilmez hızla düşen yaprakları,
Bize kalan sayfaları dolduruyoruz hınçla...
Ceza evlerini de; teşvik edilen türlü suçla!
Ekranda bir rüya görüp; gerçeği yormuyoruz!
Bu derin uykuya hap-solan görüntümüz; kârlı!
Bir kısır döngü girdabında batıyorken dünyamız!
Bizler için-de zorunlu bir kahır olmuş ki çekiliyoruz...
En çok da kendi ipimizle asılıyoruz fermanda!
İdam/e-derken işlenmemiş günahlarımızı…
Yaşatıyoruz dilimiz-de cehennem yanığıyla doluyor;
Şair ruhumuz işte töhmet, evde külfetle yazıyor!
Yaşıyor-uz hayâllerde görülmedik aşkları…
Geçmişi ne gelmişi ne kestiremeden hesabı!
Leş gibi ilk gördüğümüzden beri hayat; keza!
Ölüm bu-dur/ak-babanın aşk şehirlerinde!
Kayıt Tarihi : 4.9.2008 14:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!