Az da Ölcadım Şiiri - İbrahim Coşar

İlkokula giden gıvrık çocuktum
Okuldan çıkınca epi acıktım
Karın doyurmaya incire çıktım
Dal kırıldı düştüm, az da ölcadım.

Horuda top oynik çok zaman oldu
Her türlü felaket hep beni buldu
Dekmüğü yedükçe dizim yamuldu
Topallip de koştum az da ölcadım.

Mevsim yaz sıcaktan yandık geberdük
Irma girdük, yüzmeden bi haberdük
Peşimizden bekçi çalınca düdük
Akıntıya düştüm az da ölcadım.

Yeni yemiş idim bulgur aşını
Arıyordum ayakkabı eşini
Tam alnıma yedim sünek daşını
Yaralı bi guşdum, az da ölcadım

At arabasınen batlıcan daşik
Çamurlu yolları kuş gibi aşik
Boyumuzdan böyük işe girişik
Yatağımdan düştüm az da ölcadım

Yarım bırakmıştım tarla işini
İttirdim aşağa yaya daşını
Bubam karartınca gözle kaşını
Öndereyle şiştim, azda ölcadım

Yaramaz ruhumu oyuna kattık
Kümesten yumurta çalıp da sattık
Daşı göğe atıp altına yattık
Dayak yedim piştim, az da ölcadım.

Coşari eskiyi anıyor gene
O zaman sağ idi dedeyle nine
Nefes alamadım tıkandım yine
Duygularla coştum, azda ölcadım

10.10.2025/Samsun