Gecenin kollarına, atılıp da haykırsam,
Al beni kucağına, güzel gece, ey gece,
Karanlıklar içinde naçar kalıp da yansam,
Yalnız dudaklarımda ismin vardır sadece.
Yıldızlar gençliğimde, yanan bir ümit olsa,
Yapraklar sararmış, bahçeler solgun,
Bülbül yara almış, güllere dargın,
Ayrılık rüzgarı var esen yelde,
Artık çiçek açmaz bu bahçelerde.
Gülüşün eseri yok, gözler daima nemli,
Zulmet inmiş tanrıdan, gökler bizle elemli.
Bütün gözler kanlanıp, bütün yüzler sararmış,
Acıyı bilmeyen Türk derin bir yara almış.
Türk milleti mahfolmuş, neredeyse batacak,
Kölemiz olan gözler, esir diye bakacak.
Batmayacak sandığım o günün sabahında,
Maviliğe dalarak, o batmayacak dedim.
Bilemezdim neler var o günün arkasında,
Ömrüm boyu o güneş ışık saçacak dedim.
Baktım ki yavaş yavaş ufuklar kızıllaştı,
Bir öğle sonrası eve gelmiştin,
Elinde bir dal beyaz akasya,
Gönülden gelen bakışlarınla,
Evlilik günümüz bugün demiştin.
Seslendim bir gece hatıralara,
Bu akşam gün bağrımda,
Çok dertli dertli battı.
Göğsümde kabuklanan,
Yaraları kanattı.
Gittim çok uzaklara,
Mevsimler, aylar, yıllar.
Hep fidanlar sürgün verdi,
Yeşil bahara hasret.
Yaşayacak mevsimini,
İçindeki bin bir heves.
Çiçeklerine bakıp,
Yavrum gözlerinde o hüzün niye?
Bugün çok mutluyum anneler günü,
Alamadın diye bana hediye,
Düşmesin körpecik yüzüne gölge,
Bilsen sen bana hep neler verdin,
Dinmeyen hasretin yanar içimde,
Derin bir yara var kanar içimde,
Gözlerini görmek nasip mi bana?
Bir ömür geçer mi hep yana yana...
Bugün yirmiüç Nisan, yürekler şahlanıyor,
Bunca vatan evladı, Ata'sını anıyor,
Allah'ının gücüyle karanlıkları yırtan,
Sendin Türk Milleti'nin ufkunu aydınlatan.
Millet yasa boğulmuş, çareler tükenmişti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!