Aytaç Altınok Şiirleri - Şair Aytaç Altınok

Yorgun, durgun ve yıkılmış bir geceden kalan
Sana dair içimde saklanan her ne var ise
Her ne büyütülüyor ise içimde senin için
Toparlayıp hepsini yüreğime sana geliyorum

Yakınlaştıkça yaşadığın eve sen oluyorum

Saklı bir bahçem var her geçtiğim sokaktan topladığım
Ve yüreğimde derdiğim çiçeklerle dolu
Çiçek dediğime bakıp aldanmayın hepsi birer sevda
Sevda ki ne sevda yokluğunda öldüğünüz
Etkisinden korkup yaklaşamadığınız ölümsüz sevdalar

Yokluğunun geçtiği saatler ölümün habercisi
Yarınlarım çocukluğumda kaldı dönmez geri
Korkularım ve ürkekliğim kalan senden bana
Bir de yarınlarda umut var mı? sorusunu koy üstüne
Yaşanır mı sence bu korkak ve bezgin halimizle.

Sevgiye doymaz gibi, doydukça ister gibi
Yanındayken bile özler gibi, sokuldukça sokulmak ister gibi
Yarınları senin gözlerinde, o çocuk saflığında arar gibi
Seni tanır ama her an yeniden keşfeder gibi

Korkularımı yarınlara erteler gibi, erteledikçe korkmamak gibi

Gözlerin uzağı her düşlediğinde, bırak kendini
Kendinde kalanları ve kanayan yanlarını
Rüzgar nasılsa bir yerlere götürür umutlarını
Yine de yorulma, düşersen de kırılma

İçinde yarattığın boşluğu anımsa, boşluk bırakanları

Yılları geride bırakırken gözlerim aramaz eskiyi
Gelecek günlerin bir kötü anısı olmayacak mı zaten?
Bugün yarının habercisi, haberci ise sadece bir çöpcü
Dünün kötü çöplerini toplamaya gelmiş ve hatta gidiyor

Korkmaya gerek yok nasılsa yarın sabah yine gelecek

Kalemi elinde usulca düştü şairin
Artık yazamıyordu hiçbirşey
Bulamıyordu sanki yazacak şeyler
Çünkü sevdiği onu görmüyordu.

Karanlığı yarıyordu gülüşüyle,

Yarınları unutup yüreğime sahip çıkamamak istemem
Yıldızları gözlerinde saklayıp orda uyumalıyım
Geceleri yitrdiğimde sen ol yanımda ki ölmeyeyim
Sen hasretini koyup gitme yeter ki sevdalım

Oyuncağım ol kaybedip bulduğumda sevindiğim

Ne zaman sana kızsam bilirim senden değil benden kopar
Bir yaprak yüreğine işlediğin sonsuzluğa yükselen o ağaçtan
Ama bilemezsin ki aslında bir orman yanar yüreğimde
Ne söndürebilen vardır ne de o ağacın acısını dindirmeyi bilen

Ağaç hergün büyür büyüdükçe daha çok su ister

Çok değil az bir zaman önceydi
Yıkık bir hayatın izleri yüreğimdeydi
Gözleri çocuk yüreği yorgun biri geldi
Yüreğime bin yürek katarak yenilendi

Ne çok haraberlerden geçmişken umutsuz yüreği