Mutlu olmaktan korkarım ben
Bilirim ya ayrılık, hüzün
Ya ölümdür ucundaki
Belki çocukken evcilik oynadığım bebeklerde
Belki yediğim elma şekerlerindeydi mutluluk
Büyüdükçe zorlaştı ona ulaşmak
Sevseydin kimsenin sevmediği kadar
Korksaydın incitmekten yüreğini
Yaksaydı gözyaşları senin içini
Yapmazdın bunu ona
Bilirdin ki bir santim daha yol
Kalmamıştı acıya doğru
Bir hikaye dinledim bugün
İçim acıdı, yaram sızladı
Tecavüze uğramıştı bir kız onaltısında
Reşit olsam yapacağımı bilirim diyordu
Ne yapabilirdi ki
İnsan olmayana
Bugün aynaya baktım uzun uzun..
ve ne gördüm biliyor musun..
SENİ! ! lanet olası seni..
bana kendini bırakıp gitmişsin, tüm benliğin kalmış bende
Unutamadığım,kırgınlığım mıdır,sevdan mıdır bilmiyorum
ama unutamadığım bir şey var
Bendeki bezginliği
Bitikliğimi sezdin mi annem
Bilebildin mi göz yaşlarımın sebebini
Kirlenmiş,solmuş bedenime ne dedin
Bana yazık oldu annem
Kıydılar bana
Söyle annem kaç yaşındasın
Ya da kaç yıl yaşadın, yaşadın mı anne
Ben kendimi bildiğimde bana güç veriyordun
Ben otuzuma girdim sen daha gücünle yanımdasın
Peki sen ne zaman birine sığındın anne
Nasıl olacak dersin,
Bundan sonra hayatlarımız
Nasıl olacak gözlerimde
Gözlerini taşırken
Başka yönlere bakmak
Sensizliğe alışmaya başlamışken
Senden her gitmeye kalkıstıgımda kendimden gidiyorum aslında
Sonra yine sana diye kendime dönüyorum
Ne senliliği ne de sensizliği becerebiliyorum
Varlığındaki yokluğun
Yokluğundaki varlığından cok daha çok acıtıyor canımı
Sana ben önce gitme demiştim
Gittin..
Kaldın bir ezik ruhla öylece
Kaldın içindeki gururunla
Ve o gururunun sömürdüğü sevginle
Gelmedin..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!