..AYSiMA Şiiri - Onur Bilge

Aslında
Aslında çok şey istememiştim senden Aysima
Yakın arkadaşlık biraz dostluk çokça sevgi o kadar
Şöyle bir yerde karşılaşmak belki ayda yılda bir
Yol boyu yürümek yan yana
Ellerimiz ceplerimizde olsa da
Yorulunca oturup çay içmek bir kır kahvesinde
Ve konuşmak havadan sudan olsa da
Biraz saçma sapan biraz komik en çok duygusal ve tabi ki romantik
Dama oynamak ya da
Fakat cıvıl cıvıl mutlaka

Aslında
Bilgim yoktu hakkında
Sana karşı en küçük bir sevgim de ilgim de
Sen hiç ummadığım bir anda kendiliğinden geldin geliverdin
Davetsizce habersizce sessizce
Sevdanın ayak seslerini bile duymadım Aysima
Ansızın içimde bitiverdin inmece indin
Bana yepyeni el değmemiş mutlu ve huzurlu bir dünya verdin
Hoş geldin

Aslında
Nasıl da ihtiyacım varmış ilgiye sevgiye aşka
Kıyasıya tutkuya ve hiçbir şeye başka
Bu ne kadar güzel bir duygu Aysima
Yüreğin yürekte vurması nurun gönle vurması
Mekânın yok olması zamanın durması
Tek düşüncenin beyne çakılması orada öylece durması
Ve hayal kurması insanın her fırsatta gece gündüz
Gerçekleşmeyeceğini bile bile olmayacak şeylere dair
Sevmek başka sevinç sevildiğini hissetmek bambaşka
Söylenmese de duyulmasa da hiçbir kanununa uyulmasa da
Ukde olarak kalsa da itiraf edilmemiş olması içimde
Yine de Allah’ın lütfu nimeti ikramı bir biçimde
Mümkün olmasa da bir araya gelmek iki laf etmek
Aşk demek huzur ve mutluluk demek

Aslında
Başka bir şekli de olabilirdi bu garip ilişkinin tuhaf aşkın
Üzülmeyebilirdik belki bunca
Onca sıkıntı içinde kıvranmayabilirdik mesela
Yer açarak hayattan kendimize iki kişilik iğreti bir dünya kurunca
Çok az da olsa bir şeyler paylaşabilirdik pekâlâ
Biraz beraberlik konuşma anlaşma kaynaşma
En azından arada sırada telefonlaşma
Bunu bile çok gördün bana canın sağ olsun
Bütün kapıları kapattın sıkıca kilitledin
Sadece tek pencere araladın ve iki hayatı birden paraladın
Her şeyden uzak kaldın mahrum bıraktın kendini de beni de
Ayıp mıydı suç muydu çok muydu
Beni yalnızlığa zincirledin sonunda
Yoklukla eşleştirdin hiçlikle birleştirdin
Yerine evren kadar bir boşluk yerleştirdin
Kahroldun kahrettin
İkimize de yazık ettin Aysima
Şimdi ağlama

Aslında
Sevginin sevincinden çılgına döndüğüm zamanlarda
Karardıkça kararan gözbebeklerini seyretmek istemiştim doyasıya
Kaşlarınla gizlemeye kirpiklerinle örtmeye çalışsan da
Hiçbir şey doyumluk değil yaşamak da aşk da
Ve birinden bir şey beklemek doğru değil o sen olsan da
Hiçbir şey sorma bana artık dünyamı öğrenme bilme
Sakın ha sakın Sükût Diyarı’nın Suskun Kralı
Zahmet edip de ta buralara gelme
Dokunma kendimleliğime kırgın keyfime taş atma
Uzak yalnızlığıma tek kişilik dünyama değme
Eğme dalımı bilme halimi küskün sessizliğime elleme
Hiçbir şey tasarlama bundan böyle bize dair Aysima
Tasarlasan da uygulamaya kalkma
Sakla vakitlerini korkularını sakla
Ürkek çekingen kuşkulu bir mantıkla
Seni bana beni sana yasakla
Hayatımı kurcalama
Konuşma bu saatten sonra
Hiçbir şey sorma
Onca zaman sustuğun gibi sus
Sus sonsuza kadar
Aysima