Senin gözlerin bir deniz feneri gibi, yasak limanıma değen aydınlık...
Biliyorum, benden başka gemilere yol gösterir.
Yine de her bakışın, binlerce dizesi olan gizli bir şiir,
Sadece benim okuyabildiğim, mühürlü, kadife bir çığlık...
Senin adın, dudaklarımda donmuş, fısıldanmaktan korkulan bir hece.
Sana yazdığım, hiç okumak istemediğin o mektuplar kendi ruhumda yanar.
Uzun bir yolculuktu bu, bakışınla başlayan,
Şimdi her köşe başında bir ağıt yankılanan.
Yüreğimde bir mülteci, sığınacak liman arar,
Sen gidince bu şehirde, her ışık bana dar.
Hani derdin ya, "Gitsek de gölgemiz kalır," diye,
Şimdi o gölgeler bile birer birer silinmekte.
Gözlerimde bir cam kırığı, adınla sızlayan,
Herkesin bildiği yolda, sana gizlice ağlayan.
Benim evim bu yalnızlık, dört duvarı sensin,
Bir fısıltı kadar yakın, bir ömür kadar binsin.
Ellerim, senin saçına değmeyi hayal eder,
Oysa gerçeğimiz, buzdan bir dağ gibi keder.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!