Baharda tomurcuk gül,kışın fırtına,
Ne övgüler,ünvanlar verildi sana.
Çok şey anlatır duruşun anlayana
Bir yel eser Erciyes,Erciyes olur.
Kuzeyden güneye akarken bulutlar
Seninle olmak isterdim
Sevmek bir ömür boyu,
Yaşlanmak isterdim
Senin yanında.
Gelebilseydik bir araya.
Kalbime sığdıramazdım
Çok uzaklarda bir ışık gördüm
Uzun zaman önce,
Yaklaşmak,ulaşmak istedim
Sessizce
Tam uzandım tutayım diye
Düştüm karanlığın içine.
Hani hazan mevsimi derler ya
Sen hazanda baharım olmuştun,
Hani vurgun yemiş misali
Yüreğime taht kurmuştun.
Baharım sensin hazanım sen
Sevmekten hiç vazgeçmeyen,
Öyle sevgiler var ki!
Anlayamaz kimileri,
Öyle dostluklar var ki
Tarif edilemez gibi,
Bir masum gülümseme,
Bir içten bakış
Deniz gibiydi yüreğim
Kimi zaman sakin
Kimi zaman fırtınayla
Coşan dalgalar gibi hırçın.
Güneş gibiydi gönlüm
Kimi zaman sıcacık yakan
Öyle bakma yüzüme
Sorgular gibi,
Sorsanda ne farkeder
Verecek cevabım yok ki.
Dalıyorum bazen hayallere
Öyle çok özledim ki
İçimde bir boşluk,
Dolmuyor doldurulmuyor
Kalbimde ince bir sancı
Yakıyor kavuruyor.
Boş geliyor her şey şimdi
Sessiz oldu hep çığlığım
Duymayışınız ondandı.
Gözyaşlarımı içime akıttım
Görmediniz ağladığımı.
Örttüm yaralarımın üstünü
Anlamadı kimse yaralandığımı,
Ayrılıklarla geçiyor ömrümüzün yarısı
Gideni uğurlamak ayrılığın en acısı
Kalmak çok daha zor gitmekten
Anılarla başbaşa kalmaktır,
İnsanı tükeden,yok eden.
Baktığın her yerde gidenin izi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!