Ayşem Şiiri - Gülayşe Delen

Gecenin alaca karanlığında,
Gözlerini açmak için zorladı.
Kalkmalıydı yaşama inat,
Çalışmalıydı her gün ki gibi,

Beşikte yatan bebeğine,
Yorgunluğu geçmemiş, hayat arkadaşına,
İçini çekerek; derinden, baktı…
Usulcacık kaldırdı eşini..

Hazırladılar al yeleli atı,
Sardılar sessizce seleleri,
Bebeğini aldı sırtına,
Yüreğine doldu ana sıcaklığı..

Hiç konuşmadılar yolu biliyordu at,
Vardılar kocaman, yılların eskitemediği,
Çınar ağacının altına.
Yatak oldu, yorgan oldu ağaç, korudu bebeği,

Başladılar çalışmaya tütün tarlasında,
Hayalleri vardı Ayşemin ufacık zeytin tanesi gibi,
Bu senede para ederse alacaktı bebeğe giysi,
Alacaktı kendine allı pullu fistan..

Eşinin ise bir traktördü hevesi,
Yürümesin Ayşesi, bundan böyle bebesi,
Gün ağarıncaya kadar topladılar tütünü,
Seleleri dolunca sardılar ata,

Hayalleriyle beraber cıktılar yola,
Her güne yeni bir umutla