Ben bir abanoz ağacıyım
Dünyaya meydan okuyan, boyu bulutlara değen.
Bir melek kondu dallarıma, Güneş'i kendine köle eden
Eritti içimdeki sertliği, aldı bendeki siyahlığı
Saçtı dört bir yana yüreğindeki şefkati
Vakit göz gözü görmez.
Ruhum karanlıkta
Yine düştün içime
Çıplak yalnızlığıma
Görmeyecekse bu gözler bir daha seni,
Yüreğimde fırtına var sanki öfkeliyim sana
Azgın dalgalara atıyorum kendimi
Alsın benden seni götürsün uzaklara diye
Ama nafile seninle birlikte bende
Karanlığa dibe batıyorum....
Artık güneş eskisi kadar parlak değil
Deniz de sanki da hırçın ve karanlık
Üzeri yosun tutmuş siyah kayalara
Öfkeyle çarpıp dururken haykırıyor sanki
Etrafına saçılan köpükler
Yanağımdan akan damlalara karışıyor.
Yine yağmur yağıyor,
Sen yine içime düştün.
Ruhum sanki takılı kaldı sana
Çığlık çığlığa bağırsam
Çıkıp gelirmisin? Yağmurla,
Yine yağmur yağıyor ve ben seni çok ÖZLEDİM
Ağlamaktan gözlerim kanla doldu
Hala bıkmadan usanmadan bekliyorum seni
Meğer her şey koca bir yalan mış
Elbete ki sende anlayacan bir gün
Tabutumda bile seni sevdiğimi…
Öyle bir an olsa ki,Sesin kulaklarımda çınlasa
Beynimi kemiren bu sessizlikten kurtulsam.
Yeniden soluk alsam,Yaşama tutunsam.
Yeşersem, gülümsesem.
Başımı masmavi bulutlardan çıkartsam,
Deniz gözlerine baksam. Gülen gözlerimle,
Günler, aylar, geçmek bilmiyor
Geceler sabah olmuyor.
Çaresizim ölüyorum ben sensiz
Yeter sevdiğim dön gel artık
Ayaklarına kapanıp af dilesem
İçi boşaltılmış bir mumyayım sanki
Öylece camın önünde oturmuş
Dalgın gözlerle etrafı seyreden
Anılar gözümün önünden
Bir film şeridi gibi akıp giderken
Ben sadece dalgın gözlerle seyrediyorum.
Çok zaman oldu.
Kaç yıl , kaç gün geçti seni görmeden
Bu gece yine yıldızların altındaydım
Bana bıraktığın anılarla uzun uzun sohbet ettim.
Parmaklarım eskisi kadar güçlü değil
Artık mektup yazamıyorum sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!