Ayşegül Şiiri - Mustafa Sait Tuver

Adını ilk kez birinin dudaklarında duydum,
Yavaşça döndüm, sanki tanıdık bir ses gibiydin.
Şimdi uzak olsan da, içimde bir yerdesin,
Ellerim cebimde, sana doğru adım atmak istedim.
Gözlerin hiç değmedi, ama hep seni izledim,
Üstümdeki yalnızlık seninle ağırlaştı.
Laflar birikti, ama yanında susmak daha kolay,
Sen bir şey demesen de, içimde hep sen vardın.

Anılar birikmedi, ama hayaller hep seni kattı,
Yüzünü görmek istedim, ama sana dokunmak zor oldu.
Şehrin ortasında bile yalnızdım, çünkü
En çok seninle susarken, kalbim hiç susmadı.
Gün doğarken seni düşündüm, hala içimde,
Üstüm başım dağınıktı, ama seninle her şey düzelirdi.
Lisanım tıkandı, sana bir şeyler söylemek istesem de,
Ve bir bakışınla, her şey yerli yerine oturdu.

Artık bilmeni isterim, bu kalp boşuna atmadı,
Yollar, caddeler hep seni aradı, seni.
Şu hayatta bir duraksama, seninle olsaydı,
Ellerim ellerine değseydi, zaman geçmezdi.
Gözlerinin içinde kayboldum, bir dünya var orada,
Üzerime çöken sessizliği seninle sevdim.
Leyla'yı da bilirim, ama senin sevdan başka,

Çünkü sen hep içimde oldun, hep oradaydın, Ayşegül.