Trabzon doğumluyum ve yaşamımı Trabzon'da sürdürüyorum. Örgün eğitimden sosyoloji 3. sınıf ve açık öğretim fakültesinden 2. sınıf sosyal hizmetler ön lisans öğrencisiyim. Lise yıllarında yazmaya başladığım fakat sonra uzun süre ara verdiğim yazı hayatıma bir iki ay önce geri dönmeye karar verdim. Kendi çapımda yazıyorum.
Affedin beni ey insanlar
Ben bir günah işledim
Koşuştururmuşcasına çocukça dar sokaklarda
çığlık çığlığa birini sevdim
Affedin beni ey insanlar
Ah bu insanlar azizim,
Hepsi ayrı birer telaş içindeler
Hiç ölmeyeceklermiş gibi koşuşturuyorlar
Hiç sevmemiş gibi bakmıyorlar gökyüzüne
Hiç sevilmemiş gibi es geçiyorlar denizin yosun kokusunu
Ben çocuk olsaydım eğer,
Kahkahalarımla süslerdim evimin duvarlarını.
Annemin bahçeye çiçek ektiği gibi
Mutluluk eker, büyütürdüm canla başla.
Bir şey var aramızda
Görüyorum
Aslında görmek de denilemez buna
Hissediyorum
Ya da belki de sanıyorum
Nasıl ki kuşları sadece kuşlar anlar
Bu şehir,
Şimdi gözü yaşlı bir anne
Kırmızı uçurtması ağaçlara takılan küçük bir çocuk.
Böğrü yaralı
Yalnızlık deryasına yelken açmış
Eski tahtaları su geçiren küçük bir sandal.
alır başımı giderim bir gün
dolu dizgin kahkahalarımla
ufak bir tebessüm bırakırım ardımda
küçük bir de gözyaşı
imzası olur tüm benliğimin
uzun bir yolculuk için hazırlanır
Oysa biz sevsek birbirimizi,
Kuşlar daha bir özgür çırpar kanatlarını
Kelebekler daha uzun yaşar
Gökyüzü oksijenle değil huzurla doldurur evreni
Denizi yakamoz yerine mutluluk aydınlatır geceleri
Oysa biz sevsek birbirimizi,
Pardon bayım!
Bir gün mutlaka tekrar görüşelim.
Sizin gözleriniz parlasın mutluluktan
Benimse ellerim titresin heyecandan
Tebessüm sarılsın dudaklarımıza
Vakitlerden, sensizliği beş geçiyor
Günlerden çarşamba olmalı
Emin değilim ama
Beni üşüten sensizlik değilse
Mevsimlerden de kış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!