Şendurannûr'a Şiiri - Cebrail Kâmilzâde

Bu şiir bir veda mektubudur Ayşe Hanım
Merhabı mı yahut elveda mı demeli?
İster oku, ister yırtıp savur Ayşe Hanım
İnsanlar birbirine hiç veda etmemeli

Fırtınalar kopuyorken aşkın nefesinden
Sıyrılmalıyım eski günlerin kisvesinden
Bir yeşil gemi yaparak vasıl hevesinden
Son kez buralardan demir almalı değil mi?

Kalbin sönmüş külleri dönmeden tekrar kora
Son bir sefer istemekteyim: Yelkenler fora!
Gitmek, gitmek dünyadan bile çok uzaklara
Lakin, su durgun, kaptan yorgun, rüzgar acemi

Hayat masalında baş kahraman hep felektir
Oysa gerçekler bir masal, masallar gerçektir
Artık hiçbir zaman limana dönmeyecektir
Masallara inanıp sefer almış bu gemi

Bir gece tüm anılar düşerken hatırına
Gözyaşları bir bir dokunursa didarına
Gönül sayfasının dudakları satırına
Benim ismimi de yazmayı unutma emi!