Ayşe Çetintaş Şiirleri - Şair Ayşe Çetintaş

AH İLE ÖLDÜRDÜLER

Ben insan gibi insandım
Ve bir gülüşüm vardı
Yedi cihanda duyulan!
Ta ki bu şehrin kadını

ALACA

Gözlerimden alarak alaca yıldızları ve dudaklarımda ürperen seni

degersizleştirdim kendimi bir ihtiyar dünya gibi

ALEM-İ CİHAN

Iraklaşmak için çabalar, yaralar beni

lakın bilirim yalnızlığımız bile
tek yürekte birleşir

Ah anam
kurbanım sana

Sol yanımda yokluğunun dinmeyen sızısı

Gel anam, ver elini

BABA

Gönül Yolcudur her daim Bahara, hazana

Senin olduğun her mevsime, yedi iklime baba

DERDINI VER BANA
Dert ayırt etmeyen melhemin olayim
Dört Mevsim Değil her mevsim bahar'ın olayım

deve yükü dertlerini ver bana

EMANET KALP

Gözlerimden gözlerine sesleniyorum
Beni duyuyor musun ?

Geçip giden zamanlari unut

EN SEVGİLİYE

Ben seni elim gözüm kalbim ve dahi ruhumla sevdim

Şimdi sana ağlamanın ve yokluğunun altında milyon kez ezilmenın zamanıdır

GEL DE

Sen gidince hasretin havası hepten hayalin kokuyor

Denizlerin Ötesine, Sürgüne gidiyor bütün umutlarım

GERÇEKLER ALEMİ

Kapat aklını sevdiğim düşlerin üşümesin

Yürürken ayak izlerin karda