Ayrımların yokluğu Şiiri - Mete Tuğluk 2

eriyip iskelete dönüşmüş değerleri
değerleri gömmüşüm yokluğa
mutlu ne
mutsuz ne
bilmiyorum
sevinç ne
üzünç ne

yanlışları silmişim sözlüğümden gibi doğrular
kendindeliğidir varlıkların pasparlak parlayan
sen maviliğini kargışlarken bile morların
ben taşa taş diyorum insana insan
duyuyorum
onlar
ayrımlarının yokluğunu haykırıyorlar
seviyorum taşları insanları sevdiğim kadar

mutluzum gibi sanki
sanki gibi mutluzum...