Ayrılıkta çığ oldum Şiiri - Nazlı Arman

Şu
Ayrılıkta çığ oldum
Düştüm yuvalarımdan topak topak
Yüreğimi salladım darağacında
Çektim ipini ellerimle
Diktim surlarımı en yükseğinden
Aklımın kenarlarına
Düşmesin peşine diye
Bir çobanın kavalına yükledim
Sevdamı en ağır ezgilerinde
Mülteciydi benim ayaklarım
Korkaklığında prangalandım
En ücra köşelerine sırat köprüsünün
Bakışlarının belalası
Gelemeyişlerinin delisiydim
Yuvalarına büyük düşer gözlerim
Bakarken hasretin kankırmızı rengine
Alalanmıştım intiharlarında
Yokluğunun nefesi kokuyor buram buram
Efkarım
İner kara bulutların bağrında
Gözbebeklerime döker birer birer
Dramatik bir oyunun perdesinde