Değerimizi bilmeyenlerdi asıl değer verdiklerimizdi. Yaşamımı düşler içinde yaşam zannederken, ardındaki gizli düşlerdi yaşamdaki bedensel sıkıntı sebeplerine en çok katkıda bulunan, oysa yaşamımı adadığımdı sevgi adına var olmaya çalıştığım…
Geçmiyor artık bu öfkeli yaşam zamanlarını içine pişmanlıklar sığınca, var olan iç huzur parçalanırken, “en çok sevmiştim” cümlesineydi asıl öfke yığılmalarına sebep olan düşünceler seli…
Unutulabilecek bir şarkının sözlerinin arasındaydı adının anlamı... Her an tekrarlanacak bir heceydi birçok kelimenin içinde olan...
Veya mutluluk vaat ederdi anlamı belki de ömre yayılacak gibi bir istek uyandırırdı bir başka hecesi...
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.



