Ayrılık Zarfı Şiiri - Melis Türksoy

Dört duvar arasında
Sessiz sedasız tozlanan
Karanlık ayrılık mektupların.
Ağlıyor bir gün beyaz raflarımda.

O ayın son pazarı
Okudum birer birer satırlarını
Kağıt parçalarının yanmış taraflarını
Ezberledim ufak ufak acılarını.

Dağınık ve kabaca başlayan hitap cümlen,
Duygusuzca okunan giriş paragrafın
Hıçkırarak ağlayan son cümlelerin
Seni tamamlayan elveda mesajın.

O gece gitme derken,
Kapının arasından uzanan zarfın.
O gece kal derken,
Valizini toplayan bir kadın.

Veda ederken;
Ağlayan kara bulutların.
Yanımdan ayrılırken;
Dağılır zambak kokuların.

Yürürken;
Islanır yırtık paçaları.
Koşarken;
Uçar sırma saçların.

Terk ederken;
Kalan kağıdının zarfı.
Geri dönerken;
Aklına takılır son satırı.

Kapıyı çalarken;
Yabancı gelir tıklatışın.
İçeri girerken;
Unutmuşsundur yaşattıklarını.

Geri geldiğinde bulamayınca kimseyi
Anlarsın bir daha gelmeyeceğini.
Belki son çıkışındır o kapıdan,
Geri geldiğinde seslenemez olursun o aradan...