Ayrılık Onmaz Yara Şiiri - Hikmet Durkut

Yanındaki sevdayı hep uzakda aradın
Kaf dağında bak gönül iner dedin inmiyor
Yalvar artık mevlaya olsun senin muradın
Ne kadar el açsanda yürek sızın dinmiyor

Umutlarım yerle bir gelen geçen basıyor
Sevdan acı poyrazım her seherde esiyor
Ayrılık onmaz yara bıçak gibi kesiyor
Gurbet oldum gönlüme giden geri dönmüyor

Vurgun yerse yüreğin tutunacak dal ara
Sarılmazsan bir dosta kapanmazki bu yara
Dertler cirit atıyor yürek döndü bak hara
Buz dağını yutsada gönül suya kanmıyor

Rücu etmem sevgimden mahşere kadar varım
Cana candan bağlıyım her gün artsa efkarım
Özümden başlayarak herkesi yakar narım
Bağrımda yanan volkan sen gelmezsen sönmüyor.

Endazeyi kaçırdım azım çoğum kalmdaı
Tüm dertler bana kaldı başka beden almdı
Söz geçmiyor gönlüme çok denedim olmadı
Gönül sana yangın ya başkasına yanmıyor

Geceyi dost bilirim sırdaşım oldu benim
Huzur buldum onunla oydu benim sevenim
Tüm bedenim eskidi bozuldu artık tenim
Hikmetim zaten yaya aşk atına binmiyor