Ayrılık Çölü Şiiri - Aziz İba

Ayrılık nasıl bilir misin
Sanki dünya koskoca bir çöl gibi
Hasret oturur içine bir kor gibi
Yanar bir damla su bulamazsın
Aşkın sırtında koca bir taş
Bir gölge bulup soluklanamazsın
Kimsen yok tek yoldaşın yalnızlık
Bu yolun sonu yok yolun sonu karanlık
Canından vazgeçersin artık
Yeter ki bitsin ya bu yol ya da nefesin
Ayakların yara bere içinde
Dizlerinde derman yok
Açlık susuzluk değil de acısı zor
Güneş her zamankinden daha sıcak
Gördüğün serap yakın değil çok uzak
Ne zaman ki bitti gücün kalmadı takatın
Önce dizlerinin üstüne çökersin
Gözlerin her gün seni yakıp kavuran güneşte
Son kez yakar kavurur seni alıştığın ateşte
Sonra gassalın olur sahranın kumları
Yüzüstü yatarsın
Ayaklarının altında ezdiğin kumlar yıkar yüzünü
Can havliyle o kumları sıkarsın
Yol boyonca bir kez olsun esmeyen rüzgar
Gelir üstünü örter
Sırtında ki taşın altında kalırsın