Ayrılık Anı Şiiri - Ibrahim Halil Aksoy

Bir sessizlik çöktü o an,
sanki dünya nefesini tuttu.
Bir kelime doğmadı dudaklarımızdan,
ama binlercesi boğuldu içimizde.

Gözlerinle gittin önce,
bedenin sadece ardındandı.
Ben, bakışının kaldığı yerden
bir ömür yürüdüm.

Zaman, ikiye bölündü o an:
sen gittikten sonrası —
bir takvimin boş sayfası,
bir kalbin yankısız odası.

Bir an vardı,
dünya ile kalbim arasında sıkışan.
Ne “kal” diyebildim,
ne “gitme.”
İkisi de aynı acıya çıkıyordu.

Bir kapı kapandı,
içimden bir mevsim geçti.
Dışarıda rüzgâr,
içimde kıyamet sessizliği.

Ve anladım:
ayrılıklar uzun sürmez,
asıl uzun olan,
o ilk saniyedir.