AYRILIK ANI Şiiri - Yüksel Osman

Son defaydı konuştuğumuz boynumuzu büküp
Gözlerimizi yere dikerek ürkek ve mahcup
Etraf lal kesildi duyulmadı hiç seslerimiz
Konuştuk o gün terleyerek avuç içlerimiz

Sitem faydasız kader böyleymiş elden ne gelir
Yapamadıklarımızı fısıldaştık hayıfla
Yaptıklarımızı yeniden yaşadık sevinçle
Fayda yok kalpler birleşemedi elden ne gelir

Zaman, anı bir felaket gibi sürüklüyordu
Ben anları devirip yeniden diriliyorum
Gözlerinin enginliğindeki nefeslerinin
Elvedasının ayak seslerini soluyorum

Bitmesin istiyorum bu vuslat uzatıyorum sözleri
Israrla sündürdükçe sündürüyorum harfleri
Aman Allah’ım ne zor anmış ayrılık anı
İstemem yaşamasın bu yıkılışı hiçbir fani

Kendimi zorlayarak soruyorum inansam da
Akan gözyaşlarımın o tatlı sıcaklığında
Memnun musun pişman mısın yaşadıklarımızdan
Bu ayrılık anımızın son dakikasında

Bilmez misin sen benim her şeyimsin meleğimsin
Bu hissi taşıdım ve taşıyacağım ömrümce
Madem öyleyse sen de bana bir söz ver kendince
Sahip çıkar mısın yarın haşir olup dirilince

Bu ne söz, bu ne muhteşem dua aman ya Rabbi!
Konuşamadım ama titretti tüm benliğimi
Gerçek âşık o, yeminle… O duanın sahibi
İşte bu onun bana kalpten son seslenişiydi