Ayrılığın hüznü ?? Şiiri - Asya Öztürk

Bu akşam ayrılığın hüznünü
kefen giyer gibi giydirdin bana
yüreğim bir matem yeri
her baktığım yüzde seni aradım
her yürüdüğüm sokakta izini aradım

senden sonra her şey anlamsız
sanki zifiri karanlık gibi
ciğerlerime soluduğum hava bile acı

sonra hep kızdım kendime
kahrettim
sevgin içimde bir şarap tadı sanki
sen beni evsiz barksız yuvasız bıraktın
ben senin kanayan vicdanın olacağım
aylar değil yıllar da geçse
dinmeyecek ve susmayacak o vicdanın yarası

iyisiyle kötüsüyle ne yaşanmışsa
ben seni unutacağım
karda kıyamette de kalsam da
acıların içinde kıvransam da
ben seni unutacağım yar

ama sen
unutamayacaksın beni
girdiğin her yürekte benim sevgimi arayacaksın
baktığın her gözde gözlerimin hayali
gelecek gözlerinin önüne

en kötüsü ne biliyor musun sevgili
benim sana olan sevgimi arayacaksın
ama hiçbir yürekte bulamayacaksın

işte o an anlayacaksın
beni bir hiç uğruna terk ettiğini
yüreğine yangın düşecek
ama ne çare
ben çoktan gitmiş olacağım yar.