Ayrılığın En Sessiz Anı Şiiri - Doğan Çeçen

Gece ağır bir örtü gibi sarar etrafı,
Sessizlik derinleşir odanın içinde.
Bir nefes, son bir dokunuş kalır geriye,
Ve ayrılık başlar en sessiz anıyla.

Gözler kapanır, yavaş yavaş,
Ama ruhun kanatları açılır gökyüzüne.
Bir köprü kurulur arada,
Bedenle ruhun o ince sınırında.

Kalp atışları susar, zaman donar,
Ve her şey bir an için anlamını yitirir.
Ama ayrılık, bir kayıp değil aslında,
Yeni bir başlangıcın ilk fısıltısıdır.

Sevgi kalır, iz bırakır ruhlarda,
Ve ayrılık anı bile güzelleşir zamanla.
Çünkü bilinir, o sessizlikte saklıdır,
Bir buluşmanın, sonsuzluğun habercisi.