Aynısefalar Soldu Şiiri - Çöldeki Martı

aynısefaları kokladığım özenle yaşamalıydım
oysa ben
dağınık yaşamların önemsiz teferruatlarını dikkate almadım
beni büyüten bu vakur öfke
başka hiçbir şeyden medet ummadım.
kan kırmızısı gözlerle karşıladım güneşi
bir daha doğmaması için dualarla uğurladım
nitekim öyle oldu
karanlıklara gömülü dünyama güneş bir daha doğmadı
ufukta gördüğüm şeyse yalnızca matem
milyarlarca parçaya bölerek ellerimle
nefret ettim tamamen etimle kemiğimle
böylesine gürültülü bir sessizlik duymamıştım ömrümde
ah şu alnıma mıhlanmış KADER yükü
ah şu aklıma kazınmış KEDER günü
ve hayatta kalmak için uydurduğum palavralar
birileri duysun diye haykırdığım sessiz nidalar
kahve içmeyi tercih ettim bugün yine
kendimi öldürmenin aksine
kırmızıya boyansın istediğim el bileklerimi
çizdi Tanrı yeşil mor bir kalemle
ve günü gelince
hiç kimseye sarılamadan önce
ölüm bana kollarını açacak
o kutlu günde!