Aynı Sularda Şiiri - Dilan Gürbüz

Aynı sularda boğulmak,
ne büyük ziyan.
Ben sanırdım ki sözler
tutulmak için vardı.

Şimdi bir şarkı gibi dinliyorum
söylenen amansız yalanları;
zihnimde belli belirsiz
dans eden hatıralar,
bir ateş gibi yakıyor canımı.

Sorular dönüp duruyor içimde:
Nasıl olur da
ben aynı yerden kırıldım?
Bile bile nasıl yürüdüm
kırık camlar üzerinde?

Belki tonlarca sebep vardı
uyanmak için uykudan,
ben kapadım gözlerimi
hiç korkmadan.

Sen,
bir rüyayı kabusa itmekten
hiç korkmadın;
ben nasıl oldu da korktum
senin kabusundan, uyanmaktan?

Ben sana tutundum,
“Her şeyim” dedim.
Şimdi kimsesiz olduğumu bilmene rağmen
çekip gittin.

Eğer varsa adaleti Tanrı’nın,
sana asla uğramasın
kırıntısı sevdanın.