Aynı kalmamış, hep aynı dediklerim

Bir seni bir de geçen zamanı tutamadım
Şimdi o acıların hepsi, giremediğim bir oda da saklı
İçinde tuttum seni,
Kendimden ayırdım.
Ev yıkıldı sen içindeyken
Acım kaldı,sesim çıkmadı.
Dönebilseydik aynı şarkıları dinlerdik
Aynı kapı numarası karşılardı bizi
Aynı sesler belirirdi hep aynı saatte
Aynı eşyalar anlardı bizi.
Aynı yataklar hep aynı uykularımız.
Yaşam kanıtladı kendini
Hiçbir dal tutamaz oldu beni
Buralarda artık yoksulum
Bildiğim evin yolları değişmiş
Aynı kalmamış, hep aynı dediklerim
Her şeyimi kaybetmişken devam etmek ne acı
Kaybedilenleri hatırlayıp ağlayamamak ne acı
Topraktan aşağısı yokmuş bildim