Düşündükçe düşüyorum yamaçlarından hayatın,
Bildiğim bütün aşklar bu kaldırımda yaşandı.
Utanmaktan ibaretti garip çocukluk aşkları.
Hayat her kadının gözünden bir damla yaş aldı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta