Aynanın Buğusu Şiiri - Halil Ömer Keskin

Aynanın buğusunda gördüğüm üzgün çocuk
Kirlenmemiş kalbiyle baştan aşağı süzdü
Neden üzgünsün dedim söyle derdini çabuk
Deşme benim yaramı kalbimi burkan sözdü

Merak ettiğin şeyi dinle can kulağıyla Doğduğum andan beri baharı yaşamadım
Etrafım kuşatıldı örümceğin ağıyla
Özgürlüğüme doğru nasıl atardım adım?

Modern çağdaydı takvim insanlık orta çağda
Tutsak olmuş akıllar okumadan alimdi
Kurtuluş ararlardı solda veyahut sağda
Bilim izinden giden onlara hep zalimdi

Dünya büyüktü oysa, paylaşmayı bilseler
Filler tepişip durdu olan hep ota oldu
Gönül birliği yapıp bencilliği silseler
Atınca suya aklı beyne hurafe doldu

Eşitken insan soyu Yaratan nazarında
Uyanık üç beş kişi ayırdı tabakaya
Sınıf oluşturuldu yer yüzü pazarında
Utanç duvarı gibi koyuldu büyük kaya

Hakkı varken her şeyde dünyada her insanın
"Soylu" denilen zümre hakkı elinden aldı
Cambaza baktırırken boşa geçti her anın
Çalınan benliğinde bir kuru canın kaldı

Adil olmayan yerde nasıl gülerim söyle
Bu kadarcık hasbihal bak astı suratını
Duyunca gerçekleri korkarak kaçma öyle
Kurtuluşun Hâkk yolda o yöne sür atını

Halil Ömer KESKİN 22.12.2024