Aynalarda Unutulan Yüz Şiiri - Doğan Çeçen

BÖLÜM 12 – AYNALARDA UNUTULAN YÜZ

Bir sabah gibi uyanamadım sensizliğe,
Geceler hâlâ seninle başlıyor…
Her aynada sana bakan
Ve artık kendini tanımayan bir yüz var karşımda.
Sanki zaman, beni değil de
Seninle yaşadıklarımızı yaşlandırdı.

Gülüşlerim, ağırlığını bilmediği acılar taşıyor.
Bir tebessümün var hâlâ dudak kenarımda,
Ama sebebi sen değilsen,
Kimseye ait değil artık…

Ben seni severken,
Kendimi yavaş yavaş unuttum.
Önce ismimi,
Sonra geçmişimi bıraktım ardımda.
Ve şimdi,
Aynalara her baktığımda,
"Bu kim?" diyorum içimden...
Sanki bir başkasının acısını taşıyorum.

Kırgın değilim sana.
Kızgın da değilim artık,
Ama merak ediyorum…
Sen de hiç aynaya baktın mı
Ve hiç…
Ben var mıydım orada?