Aynalarda Kendimi Bile Tanımıyorum

Eskiden gözlerimin içi gülerdi,
Şimdi aynalara baktığımda yabancı bir yüz görüyorum.
Sen gittikten sonra ben de gittim aslında,
Ama nereye gittiğimi hâlâ bilmiyorum.
Göz altlarımda uykusuz gecelerin izi,
Dudaklarımda söyleyemediğim kelimeler var.
Bazen gülümsüyorum sırf güçlü görünmek için,
Ama aynadaki ben bana hiç inanmıyor.
O, gerçeği biliyor çünkü:
Bir yanım hâlâ seninle yaşlanıyor,
Bir yanım ise sensiz her gün biraz daha çöküyor.
Ne zaman aynaya baksam,
Bir yorgunluk, bir kırgınlık karşılıyor beni.
Ve en acısı ne biliyor musun?
Artık kendimi bile tanımıyorum.
Çünkü ben, seni sevmeyen bir ben’i hiç öğrenemedim.
Sensizlik bana sadece seni değil,
Kendimi de unutturdu.