Aynalar Şiiri - Sorhan Sorsan

Bir yanimda kapkara levhalar
Bir yanımda kupkuru aynalar.
Aynalar ki beni sana bağlar
Aynalar ki yüreğimde yas tutar.

Yağmur damlaları gibi içime akacak,
Yusufcuklar gibi ölüme koşacak,
Bir kıvılcım olup ufkumda çakacak-
San eğer tut ellerimi
San ki seviyorum seni.

Kara lekeler sürülecek bulut rengi gözlerine
Gölgeler seni de çekecek bir meçhulün izlerine.
Kurşun rengi bakışınla delme cansız bedenimi
Seviyorum seni ey güzel incitme n'olur kalbimi.

Bir yığın dert, üstüm başım hep sen
Ağlamaklı gözlerim bir sana sürgün.
Bir bilinmezi yaşıyorum yine,yeniden.
Bir aciya bulandim, kalbim cok üzgün.

Bırakıp gitsem senden uzaklara
Ellerini gözlerini mesela
Hic gidilmemis sensizliğin bol olduğu
Yollari yorgun acinin yok olduğu
Mevsim de sonbahar olsa
Unuturum ben de pekâlâ

Dün gece ümidimi ictim tükettim
Sözlüğümden vuslatı çıkardım sildim.
Ellerimden kayıyor koskoca bi dünya
Siliniyor gözlerimden adın senin
Sır gibi tuttuğum ellerin
Birakip da gidilmiyor hasretin.
Çektikçe tükenmiyor ki özlemin
Git, git ki ağlasın yüreğim
Gölgesini de al götür
Bakışının duruşunun gülüşünün
Götür ki, seni çok özledim.

Simdi solan sesimle anıyorum adını
Her adinda yakıyorum cânımı
Kulağımda bahar taşıyan sözün
Bir yağmur gibi,
Silinmiyor yüzün.

Sen bir Sultansin
Ben sana meftûn bir köle,
Bu dünya sensiz geçti.
Cennette beni bekle.