Aynalar Şiiri - Murat Bekir Alpars

Şu bağrımda acıyla, aslında can verirken,
Benim güldüğüm gibi, siz de gülün aynalar...
Şu sevda ateşinde, bir mum gibi erirken,
Sonuma geldiğimi, siz de bilin aynalar...

Sıçrayarak uyanıp, düşlerimden her gece,
Sevdamı mısralarda işleyip hece hece,
Leylim duymadı diye, kendimi ince ince,
Benim böldüğüm gibi, siz de bölün aynalar...

Bir kabusun içinde, mihmandarım bir körle,
Kaybolduk, buluştuk serseri bir göçerle,
Leyli unut deyince, kalbini bir hançerle,
Benim deldiğim gibi, sizde delin aynalar...

Umutsuzluk yok deyip, ben her gece bir kola,
Sarıldım dua ettim, bakmayıp sağa sola,
Ak sakallı dedeyle, bulunca doğru yola,
Benim geldiğim gibi sizde gelin aynalar...

Şimdi ne farkım kaldı, Nesiminin külüyle,
Ateş hep aynı ateş, o kırılmış gönlüyle,
Dünya denen zindanda, bir dervişin gülüyle,
Benim solduğum gibi, sizde solun aynalar...

Gündüz olsa bile gün, ben hep gece görürüm,
Canlı bir ceset gibi hep meçhule yürürüm,
Aşkımı mezar gibi, üstünüze bürürüm,
Benim öldüğüm gibi, sizde ölün aynalar...