Aynalar Şiiri - Nuriye Özsoy

O simsiyah kapıya tutulmuş,
Şeffaf pırıl pırıl aynalar;
Eğilipte ucundan bakınca;
Bir sahne ve içinde oyunlar..
O aynaları buz gibi kırıpta,
Katılıveresim geldi, o hayata.
Alkış tutmuşlar, sadece seyre kalanlar;
Perdesi olmuş, bakanların göz kapakları,
Ödenecek ücreti bir tebessüm olan.
Geçiverdim bir aynanın karşısına;
Ben ve benliğim, nefsimle orada;
Öfkeyle kaçıverdiğimde oradan,
Kahkaha attılar oyuncular bana.
Dönüpde ardıma şöyle bir baktığımda;
Sahne başka, oyun başka, oynayan başka.
Beni taklit edipde, zevale uğrayışları;
Sisli bir hüsrana boğdu aynaları! ...