Ayna Şiiri - Tamer Arabacı

Çalınan duygularımla hep eksiğim
Hesabını kim verecek gözyaşlarımın.
Gönül bağlarım talan olmuş.
Irmaklarım sevgisizlikten kurumuş.
Oysa böyle anlatmamışlardı,
Masal bildiğim ne varsa kabus olmuş.
Kırılan kanatlarım, yine eksiğim.
Suçlusu ben miyim yaralarımın?

Gereksiz iyimserlik daha ağır bedeller ödetmiyor mu?
Hiç olmayacağın biri olmaya çalışmak, komik olmuyor mu?
Hatalı olan ben miyim? Yoksa beyhude mi kırgınlıklarım?

Hissettiğim yalnızlık kaderimmiş neyleyim.
Ne kadar insan o kadar duygusuzluk, kime nasıl anlatayım?
İçimde olasılıklar, nefretle vurulmuş.
Paramparça tüm laleler güller, yerle bir olmuş.
İnsan olmanın onuru ile yaşamak yerine
Menfaat için vicdanlar susturulmuş.
Varolmaya çalışmak ve nihayi çaresizliğim.
Bu koskoca çölde bilmiyorum, kime nasıl aşık olayım?

Gereğinden fazla yaşamak vicdanları yormuyor mu?
Seni senden alan zaman her nefis için eksilmiyor mu?
Vesselam;
Bir ben miyim aklından şüpheli yoksa sadece ayna mıyım?