Ayna Şiiri - Zafer Ekin Karabay

Gözlerinde bir intihar mektubunun onurunu
görüyorum, çaresizliğini ki bir aynadan
ne kadar fazla görsem bir yüzün ayrıntılarını,
o kadar sevgilim demektir. Bu yüzden yüzüne
tutunuyorum ve tutuyorum
batıya fazla gidip doğuyu bulan bir kaşif
gibi uzaklaştıkça bana ulaşan elini.

Sonra kırık aynada görüyorum kırılmış
kalbimi ve herkesin kendi gölgesini giyindiği
bir mevsim oluyor güz. Oysa üşürken
aynada kırılan sen ve kalbime biriken kar
topu çalınmış çocuk, soyunup gölgesinden
sormalıdır herkes güzünü, yoksa bütün
aynalar bırakıp gider bir gün yüzünü.