Ayna Şiiri - Mehmet Kabaoğlu

Senden ayrı benimle bir araya gelen yok,
Yerin özel kalbimde dostum sırdaşım ayna.
Başka olduğu gibi hayatıma giren yok,
Söylüyorum her yerde dostum sırdaşım ayna.

Coşkulu duyguları ruhuma yükleyen o,
Efkârlı zamanımda gülmemi bekleyen o,
Ömrümden an eksilten bazen de ekleyen o,
Bu dünya sahnesinde dostum sırdaşım ayna.

Ötesi bir muamma aslın suya dayandı,
Çıktı parlak madenler derken teknik uyandı.
Gelin damat da dâhil sana bakmayan yandı,
Evde seyri seferde dostum sırdaşım ayna.

Zaman bile kıskandı tuzaklar kurdu bize,
Düşürmeye çalıştı bizi birbirimize.
Yaşı ileri sürüp taktı üzerimize,
Aldırmadım yine de dostum sırdaşım ayna.

Ürkütüp korku saçtı çehremizi soldurdu,
Karışladı alnımı çizgilerle doldurdu.
Sevincimi dağıttı düzenimizi bozdu,
Ne kaldı ki geride dostum sırdaşım ayna.

Benim değildir deme kan çanağı şu gözler,
Kime ait şu acı yutulması zor sözler?
Ya şu çökmüş omuzlar kimde titreyen dizler?
Kuvvet kimin elinde dostum sırdaşım ayna.

Herkesin güvendiği gerçek söyleten sensin,
Gönüllerden başlayıp sarayları süslersin.
Görenleri karşında yüzleştirmek istersin,
Vicdan nezaretinde dostum sırdaşım ayna.

Baş ucumda dururken çığlığınla uyandım,
On parçaya bölündün her parçanda ben vardım.
Aklıma gelse yazmaz deseler inanmazdım,
Ayrılık var kaderde dostum sırdaşım ayna.