Ayna Şiiri - Mustafa Sarıçiçek

Ah gece,ah şu ölüm uykusu
Yokluğunda aynı pusu her gece
Zaten bu gözlerinin mahpusu
Her karanlık çöktüğünde,ben vurulurum
Sonra kavuşma umudu,birden durulurum
Ama sabah olmadan ne mümkün
Ne vakit bu yangın dursa ben yorulurum
Ve gözlerim kapanır,rüyama beklerim seni
Bu kez de kabusum olur,ben vurulurum
Hatırlamaya çalışırım rüyamdaki seni
Gözlerime mıhlarım bu yeni resmini
Su sürmem yüzüme,gözümü oğalarım
Gülüşün gözümün önünden gider diye korkarım
Netleşir yüzün sonra,gözlerin vurur,ağlarım
Yüzümü ıslatır sendeki yaşın aynısı
Bir bende var,bir sende tıpkı kopyası
Aynanın karşısına geçerim,göremem kendimi
O son pozun örter,gülmeyen portremi
Duvarlar sanki üstüme yıkılır,ben vurulurum…