Aylan Şiiri - Selahattin Katar

Baba seni çok seviyorum
Sonsuz kadar varsa ondan da öte
Biliyorum sen de beni çok seviyorsun
Yüreğimsin, canımsın ve herşeyimsin derdin
Tepende, kucağında taşırdın
Ellerim hiç havada kalmadı
Hep avuçladın minicik ellerimi
Baba ne sorsam cevap verirdin gözlerimin içine bakarak
Bakmazsan küserdim

Savaşı bana hiç anlatmak istemedin
Ama yüz ifadenden anladım onun kötü şey olduğunu
Savaşı yapan amcaların çocukları yok mu diye sorduğumda
Çok üzülmüştün, biliyorum kırmıştım seni, özür dilerim
Sonra bir gün aldın bizi savaşsız yerlere gidelim diye
Soğuğu, açlığı hiç hissetmedim
Çünkü sen yanımdaydın
Ta ki ilk defa gördüğüm kocaman denize açılıncaya kadar
Karanlıktı ama yine de kükremesinde anladım büyüklüğünü ve acımasızlığını
Savaşan amcaların bizi takip ettiğini düşündüm
Sonra ellerini aradım, birtürlü bulamadım
Seslendim sanırım duyamadın sesimi,
Bilirim duysan sesimi illaki gelirdin
O yüzden avuçlarımı açık bıraktım baba

İllaki bir gün
Savaş'ın olmadığı bir yerde
Yine seninle doyasıya yaşayacağım
Bebek Halimle
İnan bana