rüzgarlardan seslerden dökülür hüznü
gün batımına yakın erkenden yitirmiş aşkını
sahte hesaplarla kaybetmiş kumarı
aklını tülbentlere sarmış
aylak adımları gecenin
odanın her köşesine hüzün kurulmuş
kireç tutmuyor muydu ne
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta