Ya Muhammed, Ali; duyun sesimi,
İnsanlık yok olmuş, bilmez nefsini.
Kimin ne yaptığı belli olmuyor;
Aykırı geliyor insan sevgisi.
Ne kuldan utanır, Allah’tan korkar,
Kavim gardaşına kem gözle bakar.
Üç kuruş hatrına dünyayı yakar;
Aykırı geliyor gönül sevgisi.
Gözleri kapanmış, görmez bir şeyi,
Yeri belli değil, bilmez haneyi.
Allah’ı bir tutmaz edepsiz beyi;
Aykırı geliyor Allah sevgisi.
Gün olur, hesabı elbet sorulur,
Yüce makamında divan kurulur.
Bu dünyanın yükü bil ki kavurur;
Aykırı geliyor kulun sevgisi.
Gözlerini aç da, dünyaya bir bak.
Hâlâ görmez misin, zavallı ahmak?
Bir kere ağzından çıksın: “Şükür Hâk!”
Aykırı mı geldi Allah sevgisi?
Kayıt Tarihi : 25.8.2025 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirimde insanların inancına ve birbirine olan sevgisini unuttuğu bir zamanı anlatmaya çalıştım. Merhametin, edebin ve şükrün azaldığı bu çağda; vicdana, insafa ve hakikate bir çağrıdır. Her dizede, kaybolan insani ve manevi değerler için bir sitem ve uyanış dileği vardır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!