Bakışlarının hareleri içinde
Değil görüntüm, soluğum bile yokken
Güldün mü hiç?
Kahkahaların odaya yayılırken
Bir eksiklik var mıydı sesinin tınısında
Ben hep eksik yaşadım
Senin yokluğunda
Hiç gülmedim bayılana kadar
Ve sevişerek sabahlamadım tek bir gün
Günün ilk ışıkları nasılda güzel tenimizde
Ben hiç böyle şaşmadım tenime
Ben bir ucunda İstanbul’un
Sen diğer ucunda
Belki bir yer altı geçidinden yanyana geçtik
Belki içimiz ürperdi
Geleceği göremeyen kör gözlerimiz
Birbirine değdi belki
Ben hiç kimseyi bu kadar seyretmedim
Aynı türkülerde ağlayıp
Aynı şarkılarda dans ettik ayrı ayrı
Kesin
Bunu şimdi anlıyorum
Ben hiç kimseyle türkü söylemedim
Yudumlamadım türkülere aşkımı katıp
Dört elle sarıldığım sen
On yaşam daha birlikte olmak istediğim sen
Aykırı aşkım
Yasak aşkım
Ama aşkım işte
Ben hiç böyle sevmedim
Tülün ceylan
10,05,2002
Kayıt Tarihi : 28.3.2003 15:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!